Şemsanımcım...

Fethiye'ye ev bakmaya gittiğimizde,Aydın'da indik.Azim'in kuzeni bizi ordan aldı,arabayla devam ettik yolumuza.Giderken,bu yola döndüler.Tabii bende manzara çekme tutkusu var.Hatta mümkünse bi arşiv yapmayı bile düşünüyorum.Maalesef ki,bu güzellikleri çekecek, henüz bi fotoğraf makinem yok.Bende cep telefonumun bana vermiş olduğu imkanlar doğrultusunda her fırsatı yakalayıp,çekiyorum.Bu yolu çok sevdim,çok beğendim.Bari dedim;en azından net olmasada çekeyim.İyi ki çekmişim,sizide çocukluğunuza götürdüm.Kantin'de bu yoldan hiç bahsetmemiştiniz.Yine ortak bi noktada buluştuğumuz için mutlu oldum.Dilekleriniz için çok teşekkür ederim.Sizden korkulur valla.Hani hatırlarmısınız,çok bunaldığım günlerin birinde,bana bi dilekte bulunmuştunuz."inşallah o hayalini kurduğun Güney'de yaşama fikrin gerçekleşir ve burda öğrendiklerini orda yapıp kendi dükkanından ekmek yersin,bizde gururlanır,işte bu kızım benim yetiştirdiğim elemanım derim"demiştiniz.Hemencik gerçek olması hepimizi üzdü fakat demekki içten bi duaymış.Sizi seviyorum ya valla,kim ne derse desin,sevmeyenler utansın bana ne!Minnettarım,bi o kadarda şanslıyım.Kafama vura vura öğrettiğiniz mesleği,inşallah ilerletme şansı bulurum.Bu yazı vesile oldu,söylemek istiyodum bunları çünkü.Kısmetse pazartesi Kantindeyim.Görüşürüz Şemsanımcım...